ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ မုန္တုိင္းဒဏ္ကို ဆိုး႐ြားျပင္းထန္စြာ ခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာေတြဟာ ကံၾကမၼာမုန္တုိ္င္းတို႕၊ ေလာကဓံမုန္တိုင္းတို႕နဲ႕ ႀကံဳေတြ႕ရင္ဆိုင္ရရင္ ခံႏိုင္ရည္႐ိွေအာင္၊ ေက်ာ္လႊား လြန္ေျမာက္ေအာင္ ဘာသာေရး အဆံုးအမနဲ႕ က်င့္ႀကံေနထုိင္လာသူေတြျဖစ္တယ္။
တစ္ဖက္က ဘာသာေရးအဆံုးအမ၊ တရားဓမၼေမြ႕ေလ်ာ္မႈေတြနဲ႕ လူ႕ဘ၀မွာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေအာင္ ျပဳမူ ေနထုိင္ေလ့႐ိွသလို အမ်ိဳးသားစာဆိုေတြ၊ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စာနယ္ဇင္းသမားေတြကလည္း တစ္မ်ိဳးသားလံုး စိတ္ဓါတ္နဲ႕ အက်င့္စာရိတၱျမင့္မားေအာင္ စာေပနဲ႕ ျမွင့္တင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။
အဲ့ဒီစာဆိုေတြထဲမွာ အထင္ကရ ထင္႐ွားသူတစ္ဦးကေတာ့ ကြယ္လြန္သူဆရာေဇာ္ဂ်ီပဲ ျဖစ္တယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ဇာတိကေတာ့ အခုမုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ျမစ္၀ကၽြန္ေပၚေဒသက ဖ်ာပံုၿမိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီဟာ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္႐ွင္သန္ထက္ျမက္ေရးနဲ႕ ဘ၀အားမာန္ေပးတဲ့ ကဗ်ာမ်ားစြာ၊ စာမ်ားစြာကို ေရးသားဖြဲ႕ဆိုခဲ့တယ္။ ဆရာ့ရဲ႕ ထင္႐ွားေက်ာ္ၾကား လူသိမ်ားတဲ့ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ''ေဗဒါလမ္း"ကဗ်ာစုလည္း ပါတယ္။ ဆရာက ျမစ္၀ကၽြန္ေပၚရဲ႕ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြထဲမွာ ဒီေရအတက္အက်နဲ႕ စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ေမ်ာပါေနတဲ့ ေဗဒါေတြကို နိမိတ္ပံုအျဖစ္ တင္စားၿပီး ကံၾကမၼာ မုန္တုိင္းေလာကဓံဒီေရလိႈင္းနဲ႕ အတားအဆီး၊ အေႏွာက္အယွက္ အဖ်က္အဆီးေတြၾကားမွာ ရပ္တည္႐ွင္သန္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရမယ္ဆိုတဲ့ ရသကို စာဖတ္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲကို ထည့္ေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဆရာ့ရဲ႕ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာရဲ႕ ၾသဇာဘယ္ေလာက္ႀကီး သလဲဆိုရင္ "ပန္း ပန္လ်က္ပါ" ႐ုပ္႐ွင္ကားထဲမွာ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ေက်ာ႐ိုးသီခ်င္းအျဖစ္ ေဖၚျပခဲ့ရတဲ့အထိ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ ႐ုပ္႐ွင္ကားေၾကာင့္လည္း "ပန္းပန္လ်က္ပါ" ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရဟာ အ႐ံႈးမေပးဘူး၊ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္လႊားဖို႕ အသင့္ပဲ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႕ ျပည္သူေတြၾကားမွာ ေရပန္းစားခဲ့တယ္။
အခု နာဂစ္မုန္တိုင္းေဘးနဲ႕ ရင္ဆိုင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ ဆရာ့ရဲ႕ "ေဗဒါ႐ံု၊ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ"ဆိုတဲ့ ကဗ်ာအတိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ျမစ္၀ကၽြန္ေပၚေဒသမွ ဧရာ၀တီတိုင္းသားေတြဟာ ျမန္မာ့စြမ္းအားနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာ့ကဗ်ာထဲက "ေနာက္တစ္ခ်ီ၊ ဒီတစ္လံုး၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ" ဆိုသလိုပဲ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ သဘာ၀ဒီေရလိႈင္းက ၁၂ ေပေက်ာ္မွ်သာ ျမင့္ခဲ့ေပမယ့္ အမနာပ ဒီေရလိႈင္းေတြကေတာ့ "တံတားအို ေမွာင္ခိုမေလွ်ာက္နဲ႕၊ စကားကို ေတာင္လို မေမာက္နဲ႕" ေလာကနီတိ အဆံုးအမ႐ိွတဲ့ၾကားက ေမွာင္ခိုေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။
ေတာင္လို ေမာက္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတဲ့ ေလေဘးသင့္ျပည္သူေတြကို ကယ္ဆယ္ရာမွာ "အသက္႐ွင္က်န္ရစ္သူမ်ား ဆက္လက္ အသက္႐ွင္ရပ္တည္ႏိုင္ေရး" ဆိုတာကို သဘာ၀က်က် ဦးစားေပး ေဆာင္႐ြက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ မုန္တိုင္းဒဏ္နဲ႕ ဒီေရလိႈင္းဒဏ္ေၾကာင့္ စတုရန္းမိုင္ ၂၀၀၀မွ်ေရလႊမ္းမိုး နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ဧရိယာ အက်ယ္အ၀န္းႀကီးထဲမွာ အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ မိုးထဲေရထဲ လုပ္ရတာမို႕ လစ္ဟာ က်န္တာေလးေတြ ႐ိွႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ မလိုမုန္းထားေနတဲ့ ျပည္ပစာနယ္ဇင္းသမား ၊ မီဒီယာသမားေတြအတြက္ေတာ့ ဒါဟာ အကြက္ေကာင္း၊ ခ်က္ေကာင္းေပါ့။ မုန္တိုင္းသတင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ႀကိဳတင္သတိေပးခ်က္ မလုပ္္ခဲ့ဘူး၊ လစ္လ်ဴ႐ႈ႕ထားတယ္ဆိုတဲ့ အထိ ထိုးႏွက္ခဲ့တယ္။ ဟုိင္းႀကီးကၽြန္းတို႕၊ လပြတၱာတို႕၊ ဘိုကေလးတို႕မွာ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြနဲ႕ ေအာ္ဟစ္ သတိေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးလို႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိခဲ့ေၾကာင္း၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားနဲ႕ ေရဒီယို သတိေပးခ်က္ေတြ ၾကားရသိရေပမယ့္ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့သာ ေနခဲ့မိေၾကာင္း၊ ေဒသခံ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ဟေျပာၾကားခ်က္ေတြ ဟာနယ္ဇင္းမွာ ပါလာေပမယ့္ အဲ့ဒၤီသတင္းကိုေတာ့ မကိုးကားဘဲ လိုရာဆြဲၿပီး ငါ့စကား ႏြားရ ေျပာေန၊ ထုတ္လႊင့္ေနၾကတာ ဒီေန႕အထိပါပဲ။
ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ၿမိဳ႕(၇)ၿမိဳ႕ကို ၀န္ႀကီးေတြ အခ်ိန္မီေရာက္သြားၿပီး စက္ေလွေတြ၊ ေရယာဥ္ေတြနဲ႕ ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႕ေတြ ျဖန္႕ခြဲေစလႊတ္ ႐ွာေဖြကယ္ဆယ္ႏိုင္ခဲ့လို႕ အသက္႐ွင္က်န္ရစ္သူေတြကို ကယ္ဆယ္ ေစာင့္႐ွာက္ႏိုင္ ခဲ့တယ္။ ရဟတ္ယာဥ္ေတြနဲ႕ ႐ွာေဖြကယ္ဆယ္ၿပီး ရဟတ္ယာဥ္ မဆင္းႏိုင္တဲ့ေနရာေတြမွာ ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြ အနၤီးကပ္ခ်ေပးခဲ့လို႕ အသက္ဆက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ တပ္မေတာ္ေတြကိုယ္တုိင္ လုိက္လံႏိႈးေဆာ္ ကယ္ဆယ္လို႕ ကြင္းထဲ၊ လယ္ထဲေရာက္ေနသူေတြမွ အပ အမ်ားစု အသက္ခ်မ္းသာခဲ့ရတာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ကာယကံ႐ွင္ေတြရဲ႕ သတင္းစကားကို အေလးမထားဘဲ အေရးေပၚကယ္ဆယ္မႈ မျပဳခဲ့ဘူးဆိုတဲ့အထိ စြပ္စြဲ ထိုးႏွက္ခဲ့ၾကတယ္။
ခုလို ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကၽြမ္းက်င္သူ မ႐ိွဘူး၊ အေတြ႕အႀကံဳမ႐ိွဘူး၊ ရဟတ္ယာဥ္အလံုအေလာက္မ႐ိွဘူးလို႕ အကြက္ေထာက္ၿပီး ၊ အေနာက္အုပ္စု စစ္သေဘၤာေတြ၊ စစ္ရဟတ္ယာဥ္ေတြ ၀င္ေရာက္ဖို႕ ေရလာေျမာင္းေပး ထုတ္လႊင့္ခဲ့ၾကတယ္။
မွန္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဲ့ဒီလို ဟာမ်ိဳးေတြ မ႐ိွတာ ၀န္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၊ ျပည္သူနဲ႕ တပ္မေတာ္ လက္တြဲအားထုတ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းတဲ့ အစဥ္အလာေကာင္းေတြ႐ိွတယ္။ ျမန္မာေတြမွာ ေစတနာေတြ႐ိွတယ္။ ေမတၱာ ႐ိွတယ္။ မိသားစုစိတ္ဓါတ္႐ိွတယ္။ အဲ့ဒါေတြဟာ မရိွမျဖစ္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခြန္အားေတြပဲ မဟုတ္လား။
အမ်ိဳးသား စာဆိုဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ အဆိုအမိန္႕ေလးတစ္ခုကို ဒီေနရာမွာ ထပ္မံကိုးကားခ်င္ပါတယ္။ ဆရာက စာေကာင္းေရးခ်င္ရင္ စိတ္ေကာင္းေမြးပါတဲ့ ။ စာေကာင္းဆိုတာ ကဗ်ာ၊ ၀တၳဳဆိုတဲ့ ရသစာေပကိုသာ ညႊန္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက စာေပျဖစ္တဲ့ သတင္း၊ ေဆာင္းပါး၊ သံုးသပ္ခ်က္၊ အာေဘာ္၊ အင္တာဗ်ဴးစတာေတြကို ေရးသားထုတ္လႊင့္ေဖာ္ျပၾကတာကိုလည္း ညႊန္းဆုိပါတယ္။
ခုေတာ့ နတ္မ်က္စိ ပုလင္းကြဲနဲ႕ အတင္းၿဖဲၾကည့္သလို အရာရာတုိင္းကိုသိတဲ့ "ကိုဖိုးသိ"ေတြ လုပ္ေနၾကတာ မလြန္လြန္ဘူးလား။ ကိုယ္ေတြ႕သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈ႕ေလ့လာေမးျမန္းခဲ့လို႕ သိတယ္ပဲထားဦး၊ အဲ့ဒီ အသိဟာ ဧရိယာတစ္ခုလံုးကို လႊမ္းၿခံဳႏိုင္မလား။ သက္ဆိုင္ရာက တရား၀င္ထုတ္ျပန္ေပးေနတဲ့ သတင္း၊ ျမင္ကြင္းေတြနဲ႕ ခ်ိန္ထိုး မၾကည့္သင့္ေပဘူးလား။ အဲ့ဒီၤလို ၾကားသိရတဲ့ သတင္းဟာ မွန္တယ္ထားဦး၊ သက္ဆိုင္ရာက သိ႐ိွၿပီး ျဖည့္စြက္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္၊ အျပဳသေဘာနဲ႕ မတင္ျပဘဲ အဆိုးျမင္ စိတ္ထားနဲ႕ "၀"ကြက္ၿပီး ေရးေန၊ ေျပာေနၾကတာ ဘာသေဘာလဲ။ ျပန္ၿပီး ဆန္းစစ္ဖို႕ လိုေနၿပီ ထင္ပါတယ္။
ဒါေတြအားလံုးဟာ ဗူးေလးရာ ဖ႐ုံဆင့္ေအာင္၊ တစ္ပူေပၚ ႏွစ္ပူဆင့္ေအာင္ လုပ္ေနတာကလြဲလို႕ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျဖစ္ပံုပ်က္ပံု အလံုးစံုကေတာ့ လမ္းသြားရင္း ကားတိုက္မႈတစ္ခုနဲ႕ ပက္ပင္းအတိုးမွာ ဒဏ္ရာရသူေတြကို ကူညီဖို႕၊ သက္ဆုိင္ရာကို အျမန္အေၾကာင္းၾကားဖို႕၊ ေဆး႐ံုကို အျမန္ပို႕ဖို႕ စတာေတြကို ဦးစားမေပးဘဲ စိမ္ေျပ နေျပ သတင္းဓါတ္ပံု႐ုိက္ၿပီး သတိလစ္ေနသူေတြကို အင္တာဗ်ဴး မရမက လုပ္ေနပံုနဲ႕ တူေနပါတယ္။
ျပည္တြင္းက စာနယ္ဇင္းအခ်ိဳ႕ကလည္း သတင္းထူး၊ သတင္းဦးေပးဖို႕ ႀကိဳးပမ္းရင္း လက္စြမ္းေတြျပေနတာ ၾကည့္ေသာသူျမင္၏ လို႕ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ အေကာင္းလုပ္ၿပီး က်န္သတင္း သံုးေလးပုဒ္နဲ႕ အပုတ္ခ်ေနတာမ်ိဳးလည္း ေတြ႕ရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အစိုးရမီဒီယာကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈ မ႐ိွေလဟန္ အေပါက္နဲ႕ခ်ဳိးၿပီး ''ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္" လို႕ေတာင္ ေခါင္းေ႐ွာင္ေနၾကတာ ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။
အားလံုးေကာင္းပါသည္ခင္ဗ်ားလို႕ ၀ိုင္းေျပာေပးၾကဖို႕ ရည္ညႊန္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေကာင္းေအာင္ အျပဳသေဘာနဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္သင့္တာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒီကိစၥဟာ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားေရးပါ။ အမ်ိဳးသားေရး ကိစၥျဖစ္လို႕ ရပ္တည္မႈကို ေဖာ္ျပရမယ္ဆိုရင္ "အယက္အကန္ခံလို႕၊ ေဗဒါပ်ံ၊ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ" လို႕ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
တစ္ဖက္က ဘာသာေရးအဆံုးအမ၊ တရားဓမၼေမြ႕ေလ်ာ္မႈေတြနဲ႕ လူ႕ဘ၀မွာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေအာင္ ျပဳမူ ေနထုိင္ေလ့႐ိွသလို အမ်ိဳးသားစာဆိုေတြ၊ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စာနယ္ဇင္းသမားေတြကလည္း တစ္မ်ိဳးသားလံုး စိတ္ဓါတ္နဲ႕ အက်င့္စာရိတၱျမင့္မားေအာင္ စာေပနဲ႕ ျမွင့္တင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။
အဲ့ဒီစာဆိုေတြထဲမွာ အထင္ကရ ထင္႐ွားသူတစ္ဦးကေတာ့ ကြယ္လြန္သူဆရာေဇာ္ဂ်ီပဲ ျဖစ္တယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ဇာတိကေတာ့ အခုမုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ျမစ္၀ကၽြန္ေပၚေဒသက ဖ်ာပံုၿမိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီဟာ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္႐ွင္သန္ထက္ျမက္ေရးနဲ႕ ဘ၀အားမာန္ေပးတဲ့ ကဗ်ာမ်ားစြာ၊ စာမ်ားစြာကို ေရးသားဖြဲ႕ဆိုခဲ့တယ္။ ဆရာ့ရဲ႕ ထင္႐ွားေက်ာ္ၾကား လူသိမ်ားတဲ့ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ''ေဗဒါလမ္း"ကဗ်ာစုလည္း ပါတယ္။ ဆရာက ျမစ္၀ကၽြန္ေပၚရဲ႕ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြထဲမွာ ဒီေရအတက္အက်နဲ႕ စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ေမ်ာပါေနတဲ့ ေဗဒါေတြကို နိမိတ္ပံုအျဖစ္ တင္စားၿပီး ကံၾကမၼာ မုန္တုိင္းေလာကဓံဒီေရလိႈင္းနဲ႕ အတားအဆီး၊ အေႏွာက္အယွက္ အဖ်က္အဆီးေတြၾကားမွာ ရပ္တည္႐ွင္သန္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရမယ္ဆိုတဲ့ ရသကို စာဖတ္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲကို ထည့္ေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဆရာ့ရဲ႕ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာရဲ႕ ၾသဇာဘယ္ေလာက္ႀကီး သလဲဆိုရင္ "ပန္း ပန္လ်က္ပါ" ႐ုပ္႐ွင္ကားထဲမွာ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ေက်ာ႐ိုးသီခ်င္းအျဖစ္ ေဖၚျပခဲ့ရတဲ့အထိ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ ႐ုပ္႐ွင္ကားေၾကာင့္လည္း "ပန္းပန္လ်က္ပါ" ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရဟာ အ႐ံႈးမေပးဘူး၊ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္လႊားဖို႕ အသင့္ပဲ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႕ ျပည္သူေတြၾကားမွာ ေရပန္းစားခဲ့တယ္။
အခု နာဂစ္မုန္တိုင္းေဘးနဲ႕ ရင္ဆိုင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ ဆရာ့ရဲ႕ "ေဗဒါ႐ံု၊ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ"ဆိုတဲ့ ကဗ်ာအတိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ျမစ္၀ကၽြန္ေပၚေဒသမွ ဧရာ၀တီတိုင္းသားေတြဟာ ျမန္မာ့စြမ္းအားနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာ့ကဗ်ာထဲက "ေနာက္တစ္ခ်ီ၊ ဒီတစ္လံုး၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ" ဆိုသလိုပဲ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ သဘာ၀ဒီေရလိႈင္းက ၁၂ ေပေက်ာ္မွ်သာ ျမင့္ခဲ့ေပမယ့္ အမနာပ ဒီေရလိႈင္းေတြကေတာ့ "တံတားအို ေမွာင္ခိုမေလွ်ာက္နဲ႕၊ စကားကို ေတာင္လို မေမာက္နဲ႕" ေလာကနီတိ အဆံုးအမ႐ိွတဲ့ၾကားက ေမွာင္ခိုေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။
ေတာင္လို ေမာက္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတဲ့ ေလေဘးသင့္ျပည္သူေတြကို ကယ္ဆယ္ရာမွာ "အသက္႐ွင္က်န္ရစ္သူမ်ား ဆက္လက္ အသက္႐ွင္ရပ္တည္ႏိုင္ေရး" ဆိုတာကို သဘာ၀က်က် ဦးစားေပး ေဆာင္႐ြက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ မုန္တိုင္းဒဏ္နဲ႕ ဒီေရလိႈင္းဒဏ္ေၾကာင့္ စတုရန္းမိုင္ ၂၀၀၀မွ်ေရလႊမ္းမိုး နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ဧရိယာ အက်ယ္အ၀န္းႀကီးထဲမွာ အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ မိုးထဲေရထဲ လုပ္ရတာမို႕ လစ္ဟာ က်န္တာေလးေတြ ႐ိွႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ မလိုမုန္းထားေနတဲ့ ျပည္ပစာနယ္ဇင္းသမား ၊ မီဒီယာသမားေတြအတြက္ေတာ့ ဒါဟာ အကြက္ေကာင္း၊ ခ်က္ေကာင္းေပါ့။ မုန္တိုင္းသတင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ႀကိဳတင္သတိေပးခ်က္ မလုပ္္ခဲ့ဘူး၊ လစ္လ်ဴ႐ႈ႕ထားတယ္ဆိုတဲ့ အထိ ထိုးႏွက္ခဲ့တယ္။ ဟုိင္းႀကီးကၽြန္းတို႕၊ လပြတၱာတို႕၊ ဘိုကေလးတို႕မွာ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြနဲ႕ ေအာ္ဟစ္ သတိေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးလို႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိခဲ့ေၾကာင္း၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားနဲ႕ ေရဒီယို သတိေပးခ်က္ေတြ ၾကားရသိရေပမယ့္ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့သာ ေနခဲ့မိေၾကာင္း၊ ေဒသခံ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ဟေျပာၾကားခ်က္ေတြ ဟာနယ္ဇင္းမွာ ပါလာေပမယ့္ အဲ့ဒၤီသတင္းကိုေတာ့ မကိုးကားဘဲ လိုရာဆြဲၿပီး ငါ့စကား ႏြားရ ေျပာေန၊ ထုတ္လႊင့္ေနၾကတာ ဒီေန႕အထိပါပဲ။
ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ၿမိဳ႕(၇)ၿမိဳ႕ကို ၀န္ႀကီးေတြ အခ်ိန္မီေရာက္သြားၿပီး စက္ေလွေတြ၊ ေရယာဥ္ေတြနဲ႕ ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႕ေတြ ျဖန္႕ခြဲေစလႊတ္ ႐ွာေဖြကယ္ဆယ္ႏိုင္ခဲ့လို႕ အသက္႐ွင္က်န္ရစ္သူေတြကို ကယ္ဆယ္ ေစာင့္႐ွာက္ႏိုင္ ခဲ့တယ္။ ရဟတ္ယာဥ္ေတြနဲ႕ ႐ွာေဖြကယ္ဆယ္ၿပီး ရဟတ္ယာဥ္ မဆင္းႏိုင္တဲ့ေနရာေတြမွာ ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြ အနၤီးကပ္ခ်ေပးခဲ့လို႕ အသက္ဆက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ တပ္မေတာ္ေတြကိုယ္တုိင္ လုိက္လံႏိႈးေဆာ္ ကယ္ဆယ္လို႕ ကြင္းထဲ၊ လယ္ထဲေရာက္ေနသူေတြမွ အပ အမ်ားစု အသက္ခ်မ္းသာခဲ့ရတာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ကာယကံ႐ွင္ေတြရဲ႕ သတင္းစကားကို အေလးမထားဘဲ အေရးေပၚကယ္ဆယ္မႈ မျပဳခဲ့ဘူးဆိုတဲ့အထိ စြပ္စြဲ ထိုးႏွက္ခဲ့ၾကတယ္။
ခုလို ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကၽြမ္းက်င္သူ မ႐ိွဘူး၊ အေတြ႕အႀကံဳမ႐ိွဘူး၊ ရဟတ္ယာဥ္အလံုအေလာက္မ႐ိွဘူးလို႕ အကြက္ေထာက္ၿပီး ၊ အေနာက္အုပ္စု စစ္သေဘၤာေတြ၊ စစ္ရဟတ္ယာဥ္ေတြ ၀င္ေရာက္ဖို႕ ေရလာေျမာင္းေပး ထုတ္လႊင့္ခဲ့ၾကတယ္။
မွန္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဲ့ဒီလို ဟာမ်ိဳးေတြ မ႐ိွတာ ၀န္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၊ ျပည္သူနဲ႕ တပ္မေတာ္ လက္တြဲအားထုတ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းတဲ့ အစဥ္အလာေကာင္းေတြ႐ိွတယ္။ ျမန္မာေတြမွာ ေစတနာေတြ႐ိွတယ္။ ေမတၱာ ႐ိွတယ္။ မိသားစုစိတ္ဓါတ္႐ိွတယ္။ အဲ့ဒါေတြဟာ မရိွမျဖစ္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခြန္အားေတြပဲ မဟုတ္လား။
အမ်ိဳးသား စာဆိုဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ အဆိုအမိန္႕ေလးတစ္ခုကို ဒီေနရာမွာ ထပ္မံကိုးကားခ်င္ပါတယ္။ ဆရာက စာေကာင္းေရးခ်င္ရင္ စိတ္ေကာင္းေမြးပါတဲ့ ။ စာေကာင္းဆိုတာ ကဗ်ာ၊ ၀တၳဳဆိုတဲ့ ရသစာေပကိုသာ ညႊန္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက စာေပျဖစ္တဲ့ သတင္း၊ ေဆာင္းပါး၊ သံုးသပ္ခ်က္၊ အာေဘာ္၊ အင္တာဗ်ဴးစတာေတြကို ေရးသားထုတ္လႊင့္ေဖာ္ျပၾကတာကိုလည္း ညႊန္းဆုိပါတယ္။
ခုေတာ့ နတ္မ်က္စိ ပုလင္းကြဲနဲ႕ အတင္းၿဖဲၾကည့္သလို အရာရာတုိင္းကိုသိတဲ့ "ကိုဖိုးသိ"ေတြ လုပ္ေနၾကတာ မလြန္လြန္ဘူးလား။ ကိုယ္ေတြ႕သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈ႕ေလ့လာေမးျမန္းခဲ့လို႕ သိတယ္ပဲထားဦး၊ အဲ့ဒီ အသိဟာ ဧရိယာတစ္ခုလံုးကို လႊမ္းၿခံဳႏိုင္မလား။ သက္ဆိုင္ရာက တရား၀င္ထုတ္ျပန္ေပးေနတဲ့ သတင္း၊ ျမင္ကြင္းေတြနဲ႕ ခ်ိန္ထိုး မၾကည့္သင့္ေပဘူးလား။ အဲ့ဒီၤလို ၾကားသိရတဲ့ သတင္းဟာ မွန္တယ္ထားဦး၊ သက္ဆိုင္ရာက သိ႐ိွၿပီး ျဖည့္စြက္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္၊ အျပဳသေဘာနဲ႕ မတင္ျပဘဲ အဆိုးျမင္ စိတ္ထားနဲ႕ "၀"ကြက္ၿပီး ေရးေန၊ ေျပာေနၾကတာ ဘာသေဘာလဲ။ ျပန္ၿပီး ဆန္းစစ္ဖို႕ လိုေနၿပီ ထင္ပါတယ္။
ဒါေတြအားလံုးဟာ ဗူးေလးရာ ဖ႐ုံဆင့္ေအာင္၊ တစ္ပူေပၚ ႏွစ္ပူဆင့္ေအာင္ လုပ္ေနတာကလြဲလို႕ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျဖစ္ပံုပ်က္ပံု အလံုးစံုကေတာ့ လမ္းသြားရင္း ကားတိုက္မႈတစ္ခုနဲ႕ ပက္ပင္းအတိုးမွာ ဒဏ္ရာရသူေတြကို ကူညီဖို႕၊ သက္ဆုိင္ရာကို အျမန္အေၾကာင္းၾကားဖို႕၊ ေဆး႐ံုကို အျမန္ပို႕ဖို႕ စတာေတြကို ဦးစားမေပးဘဲ စိမ္ေျပ နေျပ သတင္းဓါတ္ပံု႐ုိက္ၿပီး သတိလစ္ေနသူေတြကို အင္တာဗ်ဴး မရမက လုပ္ေနပံုနဲ႕ တူေနပါတယ္။
ျပည္တြင္းက စာနယ္ဇင္းအခ်ိဳ႕ကလည္း သတင္းထူး၊ သတင္းဦးေပးဖို႕ ႀကိဳးပမ္းရင္း လက္စြမ္းေတြျပေနတာ ၾကည့္ေသာသူျမင္၏ လို႕ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ အေကာင္းလုပ္ၿပီး က်န္သတင္း သံုးေလးပုဒ္နဲ႕ အပုတ္ခ်ေနတာမ်ိဳးလည္း ေတြ႕ရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အစိုးရမီဒီယာကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈ မ႐ိွေလဟန္ အေပါက္နဲ႕ခ်ဳိးၿပီး ''ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္" လို႕ေတာင္ ေခါင္းေ႐ွာင္ေနၾကတာ ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။
အားလံုးေကာင္းပါသည္ခင္ဗ်ားလို႕ ၀ိုင္းေျပာေပးၾကဖို႕ ရည္ညႊန္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေကာင္းေအာင္ အျပဳသေဘာနဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္သင့္တာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒီကိစၥဟာ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားေရးပါ။ အမ်ိဳးသားေရး ကိစၥျဖစ္လို႕ ရပ္တည္မႈကို ေဖာ္ျပရမယ္ဆိုရင္ "အယက္အကန္ခံလို႕၊ ေဗဒါပ်ံ၊ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ" လို႕ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
2 comments:
လာဖတ္သြားပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ဒီဘေလာ့ေလးကို မသိခဲ့ဘူး။ ကိုလင္းဦး(စိတ္ပညာ)က လင့္က္ေလးကို ကြ်န္ေတာ့္ စီေဘာက္စ္မွာ ထားေပးခဲ့လို႔ ဝင္လာခဲ့ လိုက္တာပါ။ အခုေတာ့ လင့္က္ခ်ိတ္စရာတစ္ခုထပ္ရ လိုက္ပါတယ္။ ခ်ိတ္လိုက္ၿပီဗ်ာ။
ကြန္းမန့္ကုိခက္ခက္ခဲ ေပးျပီး အားေပးလိုက္ပါတယ္ သေဘာထားနဲ့ အျမင္ကိုလဲေလးစားပါတယ္ ေျပာလိုတဲ့ အရာကိုအခ်က္က်က် ေထာက္ျပတာကိုသေဘာအလြန္က်ပါတယ္ ေနာက္လဲလာပါအံုးမယ္
Post a Comment